Προφητείες, Δημιουργία Σκεπτομορφών και Ελεύθερη Βούληση – Μέρος B’

4. Αποδέσμευση, χειρισμοί, επέμβαση Λόγου

Η εστίαση της συνείδησης προκαλεί καμπύλωση, στις διαστάσεις χώρου και χρόνου, δηλαδή πύκνωση ενέργειας και σχηματισμούς μορφών. Η σκέψη παράγει χρόνο και ο χρόνος μορφή, πράγμα που αποτελεί μαθηματική απόδειξη ότι ο νους παράγει και δημιουργεί σκεπτομορφές. Τι είδους και τι ποιότητας; Ανάλογες με το ύψος και την ποιότητα των ιδεών που διακατέχουν κάθε νου. Επομένως, αν δεν ελέγχουμε τις ιδέες μας, δεν ελέγχουμε ούτε την δημιουργική δύναμη, ούτε και τα μορφώματα-δημιουργήματά μας. Πότε συμβαίνει αυτό; Πότε δεν ορίζουμε δηλαδή την ζωή μας; Όταν επιτρέπουμε να την ελέγχουν άλλοι.

Η συνείδηση της ύπαρξης είναι περιορισμένη στο χωρόχρονο, ευνουχισμένη και στείρα από το δρεπάνι του Κρόνου Χρόνου-Χάρου. Η συνείδηση της ύπαρξης δηλαδή, είναι βρώσιμη, τρέφει τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του και τους αγγέλους του, οι οποίοι έχουν κάθε συμφέρον να μας ανακυκλώνουν στη μορφή. Από την άλλη, αυτό σημαίνει ότι μόνο όταν απελευθερωνόμαστε από το χωρόχρονο παύουμε να αποτελούμε τροφή για κάποιους άλλους.

Η σύγχρονη φυσική μας λέει ότι σε μια μελανή οπή του διαστήματος, η αντίληψή μας αντιστρέφεται. Το τετραξονικό σύστημα, τρεις διαστάσεις χώρου συν χρόνος, μετατρέπεται σε ένα άλλο τετραξονικό σύστημα τριών διαστάσεων χρόνου συν χώρος. Η μάζα αυξάνεται και ο χρόνος επιταχύνεται. Επομένως, όσο αυξάνει η συνειδητότητα, αυξάνει η επιτάχυνση χρόνου και όπως ένα άστρο τελικά ή θα σβήσει ή θα εκραγεί για να γεννήσει χιλιάδες άλλα, σαν σούπερ νόβα, όμοια και ο άνθρωπος μπορεί να πεθάνει ή να αναστηθεί. Αλλά, όπως έλεγε και η παραβολή του Χριστού «ο κόκκος του σίτου», ή θα αλεστεί και θα ανακυκλωθεί ως τροφή ή θα θαφτεί η πνευματική συνείδηση ενός ανθρώπου μες στην υλική συνείδηση της μάζας και έτσι μέσα από αυτόν τον θάνατο, βγαίνει η ζωή. Είναι η Θυσία που επιφέρει ζωή και όχι η ανακύκλωση. Ποιος είναι ο παράγοντας που καθορίζει αν ένα άστρο θα γίνει σούπερ νόβα ή απλά θα σβήσει; Πρέπει να μπορεί ή αλλιώς να θέλει, δηλαδή γίνεται ενσυνείδητα και όχι τυχαία. Ποια είναι η ιερή τριάδα που νικάει την δυάδα του χωρόχρονου; Είναι η Συνείδηση-Θέληση-Μνήμη. Όταν και όσο δεν συμβαίνει αυτό, τότε χειραγωγεί την συνείδησή μας κάθε στιγμή στο παρόν, την θέλησή μας στο μέλλον και την μνήμη μας στο παρελθόν.

Σχετικό με την γένεση την ουσία και τον ρόλο αυτών των μεγάλων ανθρώπινων Συλλογικών Όντων είναι ο Τροχός του Γίγνεσθαι. Η γνώση για την φύση του αστρικού ρευστού και τις κινητήριες δυνάμεις των ρευμάτων του δεν επιτρέπει να συγχέουμε τα αυτενεργά κοσμικά ρεύματα με τα τεχνητά ρεύματα που δρούν δια μέσου των συμπαθητικών αλύσων, δηλαδή των αστρικών συνδέσεων.

Αν αψηφήσει τα κοσμικά ρεύματα ο κίνδυνος που διατρέχει είναι ο κατακερματισμός η μερική ή η ολική αποσύνθεση. Αν διεισδύσει στο ρεύμα μιας ισχυρής αλύσου ο κίνδυνος που τον απειλεί είναι η υποδούλωση η απορρόφηση (ενίοτε και ασυνείδητη) της προσωπικότητας του από το Εγρηγορός που διέπει την Άλυσο. Αν όμως απερίσκεπτα αντιταχθεί στο ρεύμα για να το πολεμήσει χωρίς να έχει φροντίσει εκ των προτέρων να δημιουργήσει μια αντιτιθέμενη μαγνητική άλυσο που συνδέει ανθρώπους ταγμένους στον ίδιο σκοπό, με μια δύναμη που να μπορεί να εξουδετερώσει την πρώτη, τότε κινδυνεύει να κεραυνοβοληθεί με την κυριολεκτική έννοια του όρου.

Όταν αντιληφθούμε μια σκεπτομορφή την οποία δημιουργήσαμε τώρα ή στο παρελθόν και θέλουμε να απαλλαγούμε από την επίδρασή της, τι μπορούμε να κάνουμε ή τι δεν πρέπει να κάνουμε; Πρώτον δεν στήνουμε πόλεμο, διότι αντιπαράθεση με αυτήν σημαίνει ότι την προπονούμε, την ενισχύουμε. Ο ψυχικός κραδασμός μας να απαλλαγούμε από την επίδρασή της, επιφέρει ενίσχυση του δικού της ψυχικού σώματος. Ένας τρόπος να απεμπλακούμε είναι η αδιαφορία. Εύκολα λέγεται και αρκετά δύσκολα εκτελείται.

Ένας δεύτερος τρόπος είναι η στρατηγική ικανοποίηση της σκεπτομορφής. Κάποια στιγμή θα την ικανοποιήσουμε για να μην στήσουμε πόλεμο, σαν μια αναγκαία κατάσταση. Όπως δίνουμε λίγο φαγητό σε ένα αγριεμένο ζώο, περισσότερο για να το καλμάρουμε και όχι να το θρέψουμε. Θα το ταΐσουμε μια – δύο φορές αλλά δεν θα του δίνουμε πολύ φαγητό. Αργότερα θα το κάνουμε πιο αραιά, όλο και πιο αραιά.

Ένας άλλος τρόπος αδρανοποίησης αρνητικών στοιχειακών είναι η δημιουργία ενός αντιστοιχεικού. Δηλαδή, αν έχουμε ένα στοιχειακό επιθυμίας που μας ωθεί σε μία κατεύθυνση που θέλουμε να αποφύγουμε, θα δημιουργήσουμε ένα στοιχειακό σκέψης τροφοδοτώντας το επί μία σειρά ημερών και τότε θα το αφήσουμε μόνο του να τα βάλει με εκείνο το οποίο μας απασχόλησε. Πολλοί έχουν απαλλαγεί με αυτόν τον τρόπο από πολλές τάσεις, ροπές, πάθη κ.λ.π.

Η βιολέ ενέργεια, πράγματι αποτελεί μια καλή ασπίδα και ένα δυνατό όπλο, με την προϋπόθεση ότι ο μαθητής γνωρίζει να διαχειρίζεται όλο το «φάσμα» της. Κάποια τυχαία όμως διακοπή της χρήσης της φλόγας –αν φυσικά ο μαθητής έχει καταφέρει να την ενεργοποιεί καθημερινά σωστά– τον αφήνει τελείως ακάλυπτο και ξεσηκώνει από την αντίπαλη αρνητική αστρική παράταξη, θύελλα αντιδράσεων/ επιδράσεων, που διαταράσσουν με μορφή κακοτυχιών και συμφορών τη ζωή του, διότι αν τα αρνητικά στοιχειά αντιληφθούν ότι «κάποιος» πειράζει το «φαΐ» τους, στρέφονται να κατασπαράξουν αυτόν που τους επιτίθεται.

Αποτέλεσμα: ο καλόπιστος χρήστης της Βιολέ ενέργειας/φλόγας, γίνεται απόλυτα εξαρτημένος από τη δύναμή της, αφού είναι ‘ασφαλής’, μόνο αν τη χρησιμοποιεί διαρκώς (καθημερινά), αυξάνοντας ολοένα την έντασή της. Μ’ αυτό τον τρόπο όμως, σπαταλά όλη του την ενέργεια/δύναμη σε έναν ξένο αγώνα, με την ελπίδα πως στο σύμπαν της διττότητας, θα επικρατήσει μόνο το θετικό.

Όμως καλό θα είναι ο άνθρωπος να μην επεμβαίνει …σε «ξένες υποθέσεις», αλλά όσο θα βρίσκεται μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, να διασφαλίζει την ισορροπία του, χωρίς να διεγείρει καμιά από τις δύο αντίθετες δυνάμεις. Για προστασία, να ΝΤΥΝΕΤΑΙ την Αλήθεια μαζί με το Φως το Αληθινό που αυτή φέρνει μαζί της, το οποίο χωρίς μάχη ΑΚΥΡΩΝΕΙ κάθε κακόβουλη επίδραση. Επίσης κόβο­ντας υλικούς δεσμούς και εξαρτήσεις, να προετοιμάζει τον εαυτό του για την α­ποχώρηση από το σύμπαν της πλάνης και την επιστροφή του στην Ιερή Πατρίδα.

Και για να υπογραμμίσω τις δυνατότητες του Αληθινού Φωτός σε αντίθεση με την πάσης φύσεως φωταύγεια ή λυκόφωτη φλόγα της Εωσφορικής Ανταυγής, όπως το Πυρ της Ιεραρχίας των Δασκάλων της Λευκής Αδελφότητας, υπενθυμίζω το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Φιλίππου:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΚΟΠΤΙΚΑ PATERSON BROWN, ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΑΝΔΡ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ)

«§143. Αυτός που έχει λάβει αυτό το Φως, ούτε θα ιδωθεί (δεν θα μπορέσει να γίνει αντιληπτός από τις σκοτεινές δυνάμεις), ούτε θα αιχμαλωτισθεί, ούτε θα μπορέσει κανείς να τον ταράξει, ακόμη και αν κοινωνικοποιείται μέσα στον κόσμο. Και επιπλέον (όταν) αυτός αφήσει τον κόσμο, θα έχει ήδη λάβει την Αλήθεια».

Μια παλαιότερη αναφορά από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, υποστηρίζει την ίδια θέση: ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΜΟΣ Α ΛΟΓΟΙ I-XVIII, Π. ΡΟΔΑΚΗΣ & ΑΠ.ΤΖΑΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ: λογος ιςτ’ «§ 16. Σ’ όποιον λοιπόν το Λογικό (ο Ανώτερος Νους) λάμπει σαν ακτίνα ήλιου (και αυτοί είναι λίγοι), ο δαίμονας καταργείται. Γιατί κανένας ούτε από τους δαίμονες ούτε από τους θεούς δεν ισοδυναμεί σε τίποτα με μια ακτίνα του Θεού (με το Φως το Αληθινό) όλοι οι υπόλοιποι (άνθρωποι) κατευθύνονται ανάλογα με τις διαθέσεις των δαιμόνων και ως προς τις ψυχές και ως προς τα σώματα και μένουν ευχαριστημένοι και δέχονται τις ενέργειες εκείνων (των δαιμόνων)».

Τελικά όταν αποφασίσουμε να βαδίσουμε συνειδητά είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο να μην κατασκευάσουμε αρνητικά στοιχειακά αλλά και να έχουμε θετική στάση προς την ζωή. Η θετική μας στάση περιλαμβάνει την προστασία μας από τα αρνητικά στοιχειακά των άλλων ανθρώπων. Κατ’αρχην θα μπορούσε κανείς να ζητήσει για τον εαυτό του μία διαρκή κατάλληλη αποτελεσματική ασπίδα ώστε να μην τον αγγίζουν τα αρνητικά στοιχειακά των άλλων που είτε απευθείας στέλνονται για εκείνον, είτε σαν ομαδικά στοιχειακά τον επηρεάζουν και αυτόν. Κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει την ευθύνη της ίδιας του της ύπαρξης δεν περιορίζεται μόνο στα όρια του εαυτού του. Δεν αρκεί να δημιουργήσει μία ασπίδα όπου να πέφτει και να αναπηδάει το στοιχειακό επιστρέφοντας πίσω στην πηγή της προέλευσής του. Η συναίσθηση ότι όλοι έχουμε την ίδια ευθύνη για τους άλλους πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μια τέτοια ασπίδα η οποία θα είναι άμυνα για εμάς και μετατροπέας των αρνητικών κραδασμών σε ευλογία για τον αποστολέα. Αυτό που θα μας στείλει κάποιος για να μας βλάψει εμείς θα πρέπει να το επιστρέψουμε ως ευλογία για εκείνον. Έτσι, έρχεται στο προσκήνιο η αλχημική μέθοδος της μεταστοιχείωσης και όχι της στείρας άμυνας.

Οι συγκεντρωμένες αρνητικές μάζες στοιχειακών τούτο τον καιρό έχουν σκεπάσει την Ελλάδα και ευρύτερες περιοχές στον κόσμο. Ο καθένας μας βέβαια, άλλος πολύ άλλος λίγο, έχει συμμετάσχει με τον δικό του τρόπο στην κατασκευή τους. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε καλή χρήση του θείου δώρου της σκέψης ώστε δημιουργώντας σκέψεις που εκφράζουν τις Θείες Ιδέες δια λόγου η οποιωνδήποτε άλλων εκφραστικών μέσων διαθέτουμε, να τις εκπέμψουμε δυναμικά στον χώρο αφήνοντάς τες να δρουν με τον δικό τους τρόπο. Όταν τέτοιες θετικά στοιχειακά – σκεπτομορφές ομαδοποιηθούν και ξεπεράσουν το πρόβλημα της κρίσιμης μάζας, σχηματίζουν αιθερικό σώμα (σώζονται μέσα σε αυτό) και τείνουν να υλοποιηθούν άμεσα μέσα από ανάλογους δέκτες. Τότε μόνο μπορούμε να ελπίζουμε ξανά στην δυνατότητα μας να δημιουργήσουμε έναν πραγματικά πολιτισμένο και θαυμαστό κόσμο γύρω μας και να κινηθούμε από τα κατώτερα πεδία που τώρα είμαστε βυθισμένοι, σε άλλα ανώτερα.

Αν η κραδασμική δραστηριότητα ελεγχθεί καταλλή­λως, ο άνθρωπος θα είναι σε θέση να βιώνει όλη τη χαρά της ζωής και ταυτόχρονα να μην σκλαβώνεται απ’ αυτήν. Είναι πολύ πιο δύσκολο να ελεγχθεί η δραστηριότητα από τη στιγμή που έχει αρχίσει και βρίσκεται σε αύξηση. Η συναναστροφή με καλούς ή κακούς, με άτομα ανώτερης ή κατώτερης τάξης έχει μεγάλη επίδρα­ση πάνω στη ζωή και το χαρακτήρα του ανθρώπου. Οι σκέψεις των σοφών επεξεργάζονται το πεπρω­μένο τους, ανάλογα με τη δύναμη, την ισχύ και την αγνότητα του νου τους.

Ένας ορισμένος χρόνος απαιτείται για το ψήσιμο ενός φαγητού. Ο βαθμός δύναμης της σκέψης και η διάρκεια του χρόνου, ορίζουν το αποτέλεσμα και την ολοκλήρωσή της. Η υπομονή εξασφαλίζει την διαδικασία της προετοιμασίας. Αν ο χρόνος επισπευσθεί, το φαγητό θα μείνει άψητο, ενώ εξαιτίας υπερβολικής θερμοκρασίας θα καεί. Αν ο χειριστής των νοητικών κραδασμών δεν έχει υπομονή, τότε η δύναμη της σκέψης θα σπαταληθεί, ακόμα και αν έχει διανύσει τη μισή απόσταση ως την εκπλήρωσή της. Αν δοθεί υπερβολική δύναμη σκέψης στην επίτευξη ενός οποιουδήποτε πράγματος, τότε αυτή το καταστρέφει καθώς το προετοιμάζει. Προκειμένου να μεταδώσει σκέψη και αίσθημα σε κάποιον άλλο, ο άνθρωπος πρέπει να τηρεί τους ίδιους κανόνες που ισχύουν για τη φωνή και το λόγο. Όσο πιο δυνατά μιλάει κανείς σε μια συγκέντρωση, τόσο περισσότερο ελκύει την προσοχή και όλοι οι παρόντες αναγκαστικά τον ακούνε. Όπως η γλυκύτητα της φωνής έχει μια ελκτική δύναμη, το ίδιο και η λεπτότητα της σκέψης και του αισθήματος.

Οι κραδασμοί του Μυητή Δασκάλου, όπως ήταν η Αρχαία παράδοση, επενεργούσαν στους κραδασμούς του εγκεφάλου των μυστών και προκα­λούσαν πνευματική και ψυχική διέγερση, που αύξανε την κραδασμιακή τους ικανότητα. Έτσι μπορούσαν να συλλαμβάνουν σκεπτομορφές οι οποίες σε άλλες περιπτώσεις θα ξέφευγαν ή δεν θα μπορούσαν να τις συλλάβουν μόνοι τους. Τα κύματα συναισθημάτων των ανθρώπων προκα­λούν συναισθηματικές δονήσεις και κυρίως την ώρα της προσευχής. Η συγκέντρωση των σκέψεων των προσευχομένων στο πρόσωπο του θεού ή κάποιου αγίου, διεγείρουν συναισθήματα και αφυπνίζουν σκεπτομορφές, που γίνονται πολύ έντονες και ορατές από τις ουράνιες οντότητες.

Οι σκεπτομορφές που μεταδίδουν οι άνθρωποι, παραμένουν στη συγκεκριμένη περιoχή μέχρι να εξισορροπηθούν από άλλες σκεπτομορφές. Η προσωπικότητά μας είναι το ενεργειακό όχημα εκδήλωσης των εγώ, ένα όχημα που επιζεί και μετά το θάνατο του φυσικού σώματος για διάστημα ανάλογο με την ενέργεια που έχει απορροφήσει κατά τη διάρκεια της ζωής. Αν η ενέργεια αυτή είναι αρκετή μπορεί ακόμα να γίνει ορατό στον τρισδιάστατο κόσμο μας πολλά χρόνια μετά το φυσικό θάνατο, είναι αυτό που αποκαλούμε φάντασμα. Οι ψυχές των νεκρών πολλές φορές παραμένουν εκεί στη στρατόσφαιρα και ιονόσφαιρα. Το χειρότερο όμως είναι ότι τα εγώ αυτά εγκλωβίζουν μέσα τους ουσία, η οποία είναι το μόνο αληθινό και πραγματικό που έχουμε, η μοναδική μας σύνδεση με θεϊκή σπίθα. Τα εγώ σαν ηλεκτρόνια βομβαρδίζουν τον πυρήνα της ατομικότητας της ψυχής μας και οδηγούμαστε στην εσωτερική διάσπαση, στην εσωτερική μόλυνση, μιας ακτινοβολίας που ενεργοποιήσαμε οι ίδιοι αυτοκαταστροφικά. Η αναγέννησή μας μοιάζει αντίστοιχα με την από μέσα προς τα έξω θεληματική θυσία της ατομικότητας στο όλον, πράγμα που αντιστοιχεί στο αστρικό φαινόμενο SUPER NOVA, δηλαδή μεταμόρφωση του όντος που γεννά από μέσα του νέους κόσμους.

Οι ψεκασμοί και οι ακτινοβολίες έχουν στόχο το μούδιασμα και τον έλεγχο του πανανθρώπινου νου, όπως συμβαίνει με την τεχνική της εφαρμογής το δόγμα του σοκ. Η σύγχυση και ο πόνος της εμπειρίας τούς εμποδίζει να επιστρέψουν στη συχνότητα του χώρου όπου ανήκουν. Η συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας βρίσκεται διχασμένη. Το ένα κομμάτι της πληγώνει το άλλο και το εξαναγκάζει να αφυπνιστεί με την ίδια θέληση που έχει το άλλο να το αγκαλιάσει και να το μετουσιώσει. Διότι δεν πρόκειται να τελειώσει με τον θάνατο του αρνητικού τμήματος, του σφετεριστή οικειοποιητή, αλλά με την μετουσίωσή του, διαφορετικά η ιστορία επαναλαμβάνεται και η ανθρωπότητα αυτοκαταστρέφεται, αυτοκτονεί και έτσι έχουμε μία συλλογική κατάσταση Ιούδα.

Οι ραδιενεργοί πυρήνες είναι θνητοί (Ιούδας), επειδή τα νετρόνια έγιναν πρωτόνια και το αντίστροφο, όπως ακριβώς οι μυστικιστικές και αποκρυφιστικές λειτουργίες παθαίνουν εκπόλωση λόγω της παρεμβολής του εγώ, οδηγώντας στην κατάσταση της πνευματικής αυτοχειρίας. Σήμερα παρακολουθούμε την αυτοκτονία της αυτοκρατορίας της ύλης, παρακολουθούμε την αυτοκτονία του βασιλέα της υλικής συνείδησης, τον βασιλέα της γης και την Ανάσταση του Ανθρώπου στη Βασιλεία των Ουρανών. Ανάλογα με την ατομική αντίδραση της σχάσης του πυρήνα όταν βομβαρδίζεται με ηλεκτρόνια έχουμε το δεύτερο θάνατο της Ψυχής που καίγεται λόγω της ακατάσχετης τριβής που έχει από μία ολόκληρη λεγεώνα διαφόρων εγώ.

5. Η Βούληση μετουσιώνει, όταν η Αλήθεια μας απελευθερώσει

Σύμφωνα με το Πυθαγόρειο θεώ­ρημα, το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το τετράγωνο της υποτείνουσας. Η μία κάθετη πλευρά αντι­στοιχεί στον Νόμο της βούλησης, η δεύτερη στον Νόμο της ανταπόδοσης και η υποτείνουσα στον Νόμο της Θείας Πρόνοιας. Έτσι η Πρόνοια διαπλάθει το Μέλλον με σοφία, απαξιώνοντας να δεσμεύσει την ανθρώπινη βούληση όπως και να παραβεί τον Νόμο της ανταπόδοσης. Σε περίπτωση διαμάχης, η τελευταία λέξη ανήκει, πάντοτε στην Πρόνοια. Οι δύο άλλες δυνάμεις μπορεί στιγμιαία να αντιταχθούν στα σχέδια Της και να καθυστερήσουν την εξέλιξη τους. Τι είναι όμως ο χρόνος για την Θεία Σοφία; Τίποτε δεν υπερισχύει σε τελική ανάλυση του «Προνοιακού συμβάντος», κυρίως επειδή είναι ασταθές ως προς την εκδήλωσή του και εκπληρώνει πάντοτε τον σκοπό του με οποιονδήποτε τρόπο. Μόνον ο χρόνος και η μορφή ποικίλουν. Όμως η Πρόνοια δεν αλυσοδένεται ούτε στο ένα ούτε στο άλλο.

Ο πραγματικός μύστης, όπως ο Γκάντι, είναι ταυτόχρονα άνθρωπος της βούλησης και της πίστης, και δεν αγνοεί ότι στην εξισορροπημένη αρμονία αυτών των δύο ισχύων έγκειται η ύπατη μαγική δύναμη. Εξ άλλου, το εσωτερικό και απόκρυφο Magnes (άλλη ονομασία του Μεγάλου Μαγικού Παράγοντα ή του Αστρικού Φωτός ή Οργονοενέργειας ή Αιθέρος ή Ιόχρωος Πυρός) δεν είναι τίποτε διαφο­ρετικό. Μια τέτοια αρμονική ιδιοσυγκρασία εισέρχεται σε έναν κύκλο ενωμένων βουλήσεων χωρίς να παραιτείται σε τίποτε από την δική της. Προσθέτοντας την δύναμή του στην δύναμη των αδελφών του, διατάσσει εν ονόματι του, όπως και εν ονόματι τους. Κυριαρχεί επί των αστρικών ρευστών και παρεμποδίζει τις αντίθετες βουλήσεις. Ο Μύστης στην πραγματικότητα ενεργεί τόσο αφ’ εαυτού όσο και παρα­κινούμενος από την συλλογική βούληση των υπολοίπων αδελφών του που είναι συντονισμένοι με το Θείο Θέλημα, δηλαδή τους Θείους Νόμους.

Λέγεται ότι η Πίστη μετακινεί βουνά, αλλά είναι εξ ίσου σίγουρο ότι τίποτε δεν αντιστέκεται στη Βούληση. Τι να πει κανείς για την αποτελεσματικότητα της Βουλήσεως των Μυστών, που εμπεριέχει αρμονικά και τα δύο; Και η Επιθυμία επίσης είναι δημιουργική, επειδή πηγάζει έμμεσα κι από την μια κι από την άλλη. Σχετίζεται με την Βούληση, όσον αφορά τον ασυνείδητο δεσποτισμό της ορμητικότητας της και με την Πίστη, όσον αφορά την αδικαιολόγητη και ενίοτε παράλογη εμπιστοσύνη που έχει για την ικανοποίηση της. Το κλειδί της σκλαβιάς και της ελευθερίας μας όμως, κρύβεται στη μνήμη. «Η επέμβαση στη μνήμη είναι το κλειδί για τον έλεγχο της θέλησης». Μόνον όποιος φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα δεν παράγει δεσμευτικές σκεπτομορφές, διότι συνδέεται με τα Ιερά Ουράνια Αρχέτυπα του Χριστού που σκήνωσε εν υμίν. Είναι αξιοσημείωτο ότι κανένας θεός μες τους αιώνες της ανθρώπινης Ιστορίας δεν έκανε κάτι τέτοιο, όπως επίσης και κανένας Μύστης ή Δάσκαλος (επειδή γνώριζαν τις συνέπειες των Θείων Νόμων) δεν τόλμησε να πει «Εγώ Ειμί το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή η Αιώνια», παρά μόνο ο Χριστός.

Ο καμπαλιστικός Αδάμ εμφανίζεται στην εξορία του Μαλκούτ ως ένας ουράνιος εκθρονισμένος μονάρχης στον οποίο ως εμπαιγμός δόθηκε η εξουσία του κάτω κόσμου. Αλλά το πραγματικό βασίλειο του ανθρώπου θα του δοθεί αργότερα… Ήδη ορισμένες ενδείξεις γίνονται αντιληπτές και θυμίζουν τον λόγο του Ευαγγελίου που λέει ότι το βασίλειό του δεν είναι αυτού του κόσμου.

Αυτή θα είναι η θριαμβεύουσα Βούληση και ο Μονάρχης που θα αποκατασταθεί στη νόμιμη κληρονομιά του θα αναλάβει κατά την μεταμόρφωσή του την συμπαντικά αναγεννημένη Φύση.

Κατανοούμε βέβαια ότι ο διαμελισμένος από τους Γίγαντες (οι άγριες δυνάμεις της αντικειμενικής φύσεως δηλαδή του γήινου υλικού κόσμου) είναι η οντολογική αρχή του ανθρώπου, που αποσυντίθεται σε υποπολλαπλάσια δια μέσω του χώρου και του χρόνου. Η θεά που προστρέχει να τον βοηθήσει και που ετοιμάζει την αποθέωσή του συγκεντρώνοντας τα διάσπαρτα μέλη του, είναι η ουράνια και προνοιακή ανθρωπότητα που κατήλθε να βοηθήσει την πάσχουσα γήινη ανθρωπότητα αποστέλλοντάς της Μεσσίες και διδάσκοντάς της την κοινωνική ολοκλήρωση κατά την διάρκεια του γήινου βίου καθώς και την επανενσωμάτωση με την ουράνια ανθρωπότητα μετά τον θάνατο. Τέλος η ανάσταση του, είναι η επιστροφή των υποπολλαπλασίων του ανθρώπου στην ενότητα, της διαφοροποιημένης ύλης στην πρωταρχική ουσία, του χρόνου στην αιωνιότητα, του διαστήματος στο άπειρο. Είναι ο άνθρωπος που έχει επανασυνδεθεί και που κατέκτησε την δόξα του θείου του πεπρωμένου, ο Άνθρωπος Λόγος Ιωάννης Χριστός, το Θείο Πνεύμα Αδάμ Ηλίας Μελχισεδέκ Βασιλεύς Δικαιοσύνης και Αρχιερεύς Ειρήνης του Εαυτού Του.

Ο άνθρωπος είναι μια πηγή δονήσεων που με τους λόγους, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του αφυπνίζει και ενεργοποιεί ανάλογες ποιότητες παλμοδονήσεων με αυτές που εκπορεύει. Γι’ αυτό όταν κάποιος συντονίζεται σε υψηλά επίπεδα Θείων Ιδεών λειτουργεί ως ζωντανό έργο.

Η Φαντασία της Φύσης είναι ο Αστρικός Κόσμος, δηλαδή δημιουργία που φαντάζεται (συλλαμβάνει) και στην συνέχεια εκδηλώ­νει ο Ύπατος Νους. Η πρώτη εκδήλωση λαμβάνει χώρα στον Κόσμο των Αρχετύπων (ή των Ιδεών), η δεύτερη στον Αστρικό Κόσμο και η τρίτη στον Φυσικό ή στον Αισθητό Κόσμο. Ο άνθρωπος δια του νου και της βουλήσεως δημιουργεί υλικά αντικείμενα τα οποία δεν προϋπάρχουν στις μορφές του Αστρικού Φωτός που τείνουν να υλοποιηθούν, αλλά ως καινούρια δημιούργηματα αντανακλούν με την σειρά τους τις μορφές τους στο Αστρικό Φως. Αναπτύσσει και χρησιμοποιεί τις πλέον διαφορετικές και ενεργές δυνατότητες ταυτόχρονα. Πρόκειται για μια πραγματικά μεγάλη κλί­μακα διαβαθμιζόμενων ρευστών.

Φτάσαμε λοιπόν στη θεωρία των σημείων αναφοράς που χρειάζεται η ανθρώπινη Βούληση για να ενεργήσει προς το εξωτερικό περιβάλλον. Αυτή η θεωρία συμπληρώνει εκείνη των αυτενεργών σφραγίδων που λέει ότι: η Φύση εκπίπτοντας παράλληλα με τον άνθρωπο κατά τη διασπορά των Αδαμικών υποπολλαπλασίων σφραγίδες-νόμους αποτυπώνει –από πάνω προς τα κάτω– στην κλίμακα των ομοιωμάτων. Στο κάτοπτρο των φυσικών σφραγίδων μπορεί κανείς να μελετήσει την ίδια την ουσία των πραγμάτων και να συλλάβει τη σκέψη που επόπτευε την υλοποίηση τους. Έτσι νόμος αυτού του ενσώματου κόσμου είναι, ότι οι ουσίες μπορούν να εκδηλωθούν μονάχα χάρη στις κατάλληλες μορφές που τους χρησιμεύουν ως κάλυμμα και προ­φύλαξη. Από αυτό λοιπόν προκύπτει ότι η βουλητική υπόσταση του ανθρώ­που μπορεί να γίνει δημιουργός έξω από την σωματική φυλακή, βασιζόμενη σε ένα σημείο αναλογικά αντίστοιχο με την εκφρασμένη βούληση. Στηριζόμενη σε ένα σημείο ανάλογο της φύσεως της, που την εκφράζει τέλεια και την συμβολίζει απόλυτα, η Βούληση γίνεται Λόγος και η Εδεμική δυνητικότητα φαίνεται ότι της παραχωρείται εκ νέου.

Συνεπώς σε αυτό το σημείο θα χαρακτηρίζαμε τον ανθρώπινο Λόγο ως την συγκεκριμενοποιημένη και ακριβή βούληση, η οποία στηρίζεται σε ένα έμβλημα που την ισχυροποιεί. «Το σημείο ή και το σύμβολο, εκφράζει το πράγμα (ή το ον). Το πράγμα είναι η ιδιότητα τον σημείου. Υπάρχει αναλογία ανάμεσα στο σημείο και το σημαινόμενο πράγμα. Όσο πιο τέλειο είναι το σημείο, τόσο πιο ολοκληρωμένη είναι η αναλογία. Αλλά δεν είναι μόνο, η αυτοτελής μελωδία η οποία μπορεί να εκφράσει μια πνευματική (κοσμολογική π.χ.) αρχή ή νόμο, αλλά κυρίως και προπαντός τα συστατικά στοιχεία (οι τόνοι) που αποτελούν κάθε μελωδία, τα οποία χαρακτηρίζουν πάντα μια ορισμένη βαθμίδα στην νοητική κλίμακα και από την αρχαιότητα έχουν σχέση με τα πλανητικά σώματα του συστήματός μας, με τα φωνήεντα των αλφαβήτων, με τα χρώματα και με όλες γενικά τις αντιστοιχίες του ιερού αριθμού 7.

Η μουσική δημιουργεί και αυτή σκεπτομορφές ανάλογης ποιότητας με τη σύλληψη της αρχικής ιδέας, αλλά και της έκφρασης του δημιουργού της. Οι καλλιτέχνες φέρουν ευθύνη για την επίδραση θετική ή αρνητική των έργων τους στον άνθρωπο. Όταν ο ήχος μιας καμπάνας δημιουργεί μια γιγάντια σκεπτομορφή η οποία δονείται αιωρούμενη μέχρι και δύο ώρες μετά το χτύπημά της, κατανοείτε τι συμβαίνει σε μια συναυλία ή κατά την επανάληψη τηλεοπτικών μουσικών εκπομπών χαμηλής ποιότητας.

Ο λόγος επενεργεί επί των ψυχών και οι ψυχές επενεργούν επί των σωμάτων. Έτσι, μπορεί κανείς να τρομοκρατήσει κάποιον, να τον παρηγορήσει, να τον αρρωστήσει, να τον θερα­πεύσει, να τον σκοτώσει, αλλά και να τον αναστήσει μέσω των λόγων. Προφέροντας ένα όνομα είναι σαν να δημιουργείς ή να επι­καλείσαι ένα ον. Στο όνομα εμπεριέχεται η δοξασία τον λόγου ή του πνεύμα­τος του ιδίου του όντος. Όταν η ψυχή επικαλείται μια σκέψη, το σημείο αυτής της σκέψεως εγγράφεται από μόνο του στο (Αστρικό) φως. Επικαλούμενος κάτι είναι σαν να το εξορκίζεις, σαν να ορκίζεσαι σε αυτό. Είναι σαν να πραγματοποιείς μια πράξη πίστε­ως εν ονόματι αυτού που ορκίσθηκες. Είναι σαν να κοινωνείς με την ιδιότητα που εκφράζει. Τα λόγια λοιπόν είναι από μόνα τους καλά ή κακά, δηλητη­ριώδη ή σωτήρια…

Ο ήχος είναι το ενδιάμεσο μεταξύ της αφηρημένης ιδέας και της συγκεκριμένης μορφής. Οι ήχοι διαπλάθουν στον αιθέρα σχήματα και η αντίστοιχη δύναμη που τις σχηματίζει δημιουργεί αποτυπώματα. Ο ήχος έχει δύναμη και όπως είναι γνωστό, ο ανθρώπινος λόγος είναι το πιο δύσκολο και το πιο τέλειο μουσικό όργανο. Ο ήχος, το ύδωρ και η ύλη είναι έννοιες αντίστοιχες με το Ρυθμό, το Πυρ και το Πνεύμα. Ο ήχος είναι δόνηση και ο Ρυθμός είναι παλμός. Ο προσευχόμενος άνθρωπος παλμοδονείται καθώς η Ψυχή πυροδοτεί το Πνεύμα του. Επομένως κατά την προσευχή, όπου ενώνεται ο παλμός με τη δόνηση, το ύδωρ με το πυρ και η ύλη με το Πνεύμα, ο νους του ανθρώπου αναβιβάζεται σε Νου Χριστού και ο άνθρωπος εκδηλώνεται σταδιακά ως Άνθρωπος-Λόγος. Καμία τεχνική ή μύηση δεν επιτυγχάνει αυτήν την Τέλεια Ενοποίηση, όπως η προσευχή που δίδαξε ο Χριστός.

Εκτός τούτου, ο λόγος έχει δύναμη ανάλογα με τη φώτιση της ψυχής. Σ’ αυτή την περίπτωση ο λόγος δεν προέρχεται από το νου, αναδύεται από τα βάθη, από κάποιο μυστηριώδη τόπο που είναι κρυμμένος από τον ανθρώπινο νου. Ο λόγος είναι το σώμα μιας ιδέας και η ιδέα είναι η ψυχή του λόγου. Όπως το σώμα αντιπροσωπεύει την ψυχή, έτσι και ο λόγος αντιπροσωπεύει την ιδέα. Η ιδέα μπορεί να εκφραστεί μόνο με το λόγο και η ψυχή μπορεί να ιδωθεί μόνο στο σώμα. Έτσι εκείνοι που αρνούνται την ύπαρξη της ψυχής, πρέ­πει επίσης να αρνηθούν και την ύπαρξη της ιδέας. Πρέπει να πουν ότι μόνο ο λόγος υπάρχει χωρίς ιδέες, πράγμα που αληθινά είναι αδύνατον. Πίσω από κάθε λόγο υπάρχει μια ιδέα, καλυμμένη με ένα ή χιλιάδες πέπλα ή σαφώς παρουσιαζόμενη με το λόγο. Οπωσδήποτε ο λόγος είναι ένα κλειδί για την ιδέα και όχι η ίδια η ιδέα. Δεν είναι ο λόγος από μόνος του μια ιδέα αλλά μόνο μια έκφρασή της. Τα αυτιά ακούνε το λόγο, ο νους συλλαμβάνει την ιδέα. Αν δεν υπήρχε ιδέα, ο λόγος δεν θα μετέδιδε τίποτε στον ακροατή.

Αναμφίβολα, η ιδέα είναι ανώτερη από το λόγο, αφού η ψυχή είναι ευρύτερη από το σώμα. Κάθε ι­δέα έχει πλάτος, μήκος, ύψος και βάθος. Επομένως, όπως ένας κόσμος είναι κρυμμένος σε έναν πλανή­τη, έτσι και ένας κόσμος ιδεών κρύβεται σε ένα λό­γο. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να γίνει η ζωή γι’ αυτόν που μπορεί και βλέπει πίσω από κάθε λόγο που του απευθύνεται, το μήκος, πλά­τος, ύψος και βάθος του. Αυτός είναι ένας μηχανι­κός του ανθρώπινου νου. Ξέρει τότε όχι μόνο τι του λέει κάποιος, αλλά και τι εννοεί μ’ αυτό. Η εσωτερική γλώσσα μαθαίνεται με τη γνώση της γλώσσας των ιδεών. Έτσι η γλώσσα των ιδεών δεν ακούγεται με τα αυτιά, μόνο τα αυτιά της καρδιάς πρέπει να είναι ανοικτά σ’ αυτήν. Ο ενορατικός μπορεί να καταλά­βει από ένα λόγο που απευθύνεται σ’ αυτόν, πράγ­ματα που δεν ξέρει ούτε εκείνος που του μιλάει. Γιατί κάθε άνθρωπος μερικές φορές σκέφτεται, μι­λάει και ενεργεί μηχανικά, υποκείμενος στην κατά­σταση του σώματος, του νου και στις περιστάσεις της ζωής. Έτσι, όπως ένας γιατρός καταλαβαίνει γύ­ρω από μια ασθένεια περισσότερα από τον ίδιο τον ασθενή και ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί να καταλάβει την ιδέα πίσω από κάθε λόγο που του απευθύνουν.

Όταν μιλάμε για ιδέες, μιλάμε για ζωντανές αθάνατες οντότητες που φέρουν ισχυρό ψυχοπνευματικό δυναμικό και γι’ αυτό η διαχείρισή τους απαιτεί όχι μόνο βαθειά γνώση, αλλά και σοφία χειρισμών.

Οι λέξεις, γραπτές ή προφορι­κές, είναι επίσης ενέργεια και μπορούν να αποβούν εξαιρετικά δυνατές όσον αφορά τη μεταβίβαση πληροφοριών στο πεδίο του συνειδητού, προκαλώντας και αμφισβητώντας τον προγραμματισμό του. Με κάθε άτομο που αλλάζει τον τρόπο σκέψης του, βρισκόμαστε ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στο σημείο όπου η ενέργεια της συνειδητοποίησης και της κατανόησης ισχυροποιείται μέσα στο συλλογικό νου της ανθρωπότητας και επομένως γίνεται διαθέσιμη σε όλους. Συνεχώς πλη­σιάζουμε σε αυτή την «κρίσιμη μάζα», η οποία είναι απαραίτητη για να μπορεί να συντηρηθεί μια αλυσιδωτή αντίδραση, από τη στιγμή που ο συλλογικός νους έχει αρχίσει να γίνεται πηγή περισσότερο θετικών παρά αρνητικών επιρροών για μας τα «άτομα», τα συνδεδεμένα μαζί του. Έτσι, θα βλέπουμε τους ανθρώπους να αλλάζουν με ταχύτητα που ξεπερνά κάθε προσδοκία.

Το σημείο αλλαγής φαίνεται από μια πνευματική ενεργοποίηση της Κυβερνητικής. Αυτό είναι το επόμενο στάδιο της εξέλιξής μας: ο Άνθρωπος Λόγος που ενοποιεί μέσα του όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού. Αυτή η τεράστια παγκόσμια ροή πληροφοριών προκαλεί την ανασύσταση της κλασικής φιλοσοφικής έννοιας του Λόγου. Η πληροφορία αποτελεί μια ζωντανή οντότητα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτύσσεται σε δύο στάδια. Αρχικά με τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του και σε δεύτερη φάση από τον πολλαπλασιασμό των διασυνδέσεων των εγκεφαλικών κυττάρων. Αν σκεφτούμε ότι απαιτούνται περίπου 10 δισεκατομμύρια τέτοιες εγκεφαλικές συνάψεις για να έχουμε ένα πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο και ότι ο πληθυσμός της Γης πλησιάζει τα 10 δισεκατομμύρια, είναι σαν να προσεγγίζουμε τη δημιουργία αυτής της πανανθρώπινης διάνοιας. Ο συλλογικός Νους είναι έτοιμος να ξυπνήσει!

Ο δυτικός πολιτισμός, μόλις αρχίζει να ενεργοποιείται στην κατανόηση ότι η συνείδησή του για το σύμπαν, εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται, δηλαδή τις ιδέες του. Η συνείδηση είναι αυτή που οικοδομεί την πραγματικότητα. Ερχόμαστε λοιπόν στα αποτελέσματα της πραγματικότητας που έχουμε οικοδομήσει και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που τους επηρεάζει και τους καθορίζει, ενώ είναι η πραγματικότητα που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει, με την οποία τρίβονται. Καθένας τρίβεται με την πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει. Και η εξελικτική του πορεία παίρνει αυτό το σχέδιο. Ο άνθρωπος οικοδομεί διαρκώς και μια τελειότερη πραγματικότητα. Και όταν συνειδητοποιεί ότι η συνείδησή του είναι εκείνη η οποία δημιουργεί τα φαινόμενα, αντιλαμβάνεται ότι ενώ όλα τα φαινόμενα αποτελούν δημιουργήματα, η συνείδησή του είναι το αληθινό φαινόμενο. Το μοναδικό εργαλείο για να εξετάσουμε τη συνείδηση, είναι η συνείδηση. Η επιστήμη είναι στο δρόμο στο να παντρέψει την αιτιότητα με την τελειολογία. Δηλαδή, υπάρχει μια νομοτέλεια πίσω από τα φαινόμενα, αλλά και κάποιο σχέδιο εξέλιξης.

Ακριβώς όπως στην υλική ύπαρξη ενός ατόμου πολλά μικρά σπερμάτια γεννιώνται και τρέφονται, τα οποία ωστόσο είναι έμβια όντα, έτσι κατά παρόμοιο τρόπο και στο νοητικό πεδίο υπάρχουν πολλά όντα. Αυτά είναι ακόμα πιο λεπτο­φυή, γεννιώνται από τις ίδιες τις σκέψεις του ανθρώπου και, όπως τα σπερμάτια ζουν στο φυσικό σώμα, έτσι και αυτά διαμένουν στη νοητική του σφαίρα. Ο άνθρωπος συχνά θεωρεί ότι οι σκέψεις είναι χωρίς ζωή. Δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτές είναι πιο ζωντανές από τα υλικά σπερμάτια και ότι έχουν και αυτές γέννηση, παιδική ηλικία, νεότητα, ωριμότητα και θάνατο. Ανάλογα δε με τη φύση τους λειτουργούν προς όφελος ή προς παρεμπόδιση του ανθρώπου. Ο μυημένος τις δημιουργεί, τις διαμορφώνει και τις ελέγχει. Τις εκπαιδεύει και τις κυβερνά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αποτελούν τη στρατιά του και εκτελούν τις επιθυμίες του. Όπως τα σπερμάτια αποτελούν την υλική ύπαρξη του ανθρώπου και οι σκεπτομορφές τη νοητική ζωή του, έτσι και οι Άγγελοι αποτελούν την πνευματική του ύπαρξη. Ποιος δημιούργησε την πρώτη σκεπτομορφή και ποια είναι η ταυτότητά της; Το βλέπουμε στο παρακάτω αποκαλυπτικό κείμενο:

ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ) ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΜΟΣ 5 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ (ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΝΑΓΚ ΧΑΜΜΑΝΤΙ):

«Και η Σοφία της Επίνοιας … θέλησε να γεννήσει κάτι όμοιο με αυτήν, δίχως την συγκατάθεση του Πνεύματος. … Και γέννησε παρά το ότι το πρόσωπο του αρσενικού της στοιχείου δεν το είχε εγκρίνει και δεν είχε συμφωνήσει. … Και χάρη στην ακατανίκητη δύναμη που υπάρχει μέσα της, η σκέψη της δεν παρέμεινε αδρανής, αλλά βγήκε από αυτήν ένα πλάσμα που ήταν ατελές και διαφορετικό από αυτήν. … Και αυτό δεν έμοιαζε με την μητέρα του αλλά είχε άλλη μορφή. Και όταν είδε το αποτέλεσμα της επιθυμίας της, αυτό μεταβλή­θηκε σε μορφή φιδιού με πρόσωπο λιονταριού. Και τα μάτια του έμοιαζαν με φωτιές αστραπής που ακτινοβολούσαν. Εκείνη τότε το πέταξε μακριά της έξω από εκείνο το χώρο, (έξω από τον 1° Παράδεισο) για να μην το δει κανένας από τους αθανάτους, διότι το είχε δημιουργήσει με άγνοια. Και το περιέβαλε με μια φωτεινή νεφέλη, …ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει εκτός από το Αγιο Πνεύμα … Και κάλεσε το όνομά του Ιαλδαβαώθ.

Όπως αναφέρει η Αγγελική Καλογερά στο βιβλίο της Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας, με την πάροδο της υλικής αιωνιότητας, η αστρική σκεπτομορφική δύναμη (η ζωοποιημένη ενέργεια η γεννημένη από τη σκέψη των ανθρώπων) άρχισε να υπερισχύει στο υλικό σύμπαν, αφού διαρκώς πολλαπλασιαζόταν από τη σκέψη των ανθρώπων. Σε αντίθεση, η πρωταρχική δύναμη των θεών δημιουργών, παρέμενε αναλλοίωτα σταθερή, γεγονός που διατάραζε ολοένα και περισσότερο την μεταξύ τους ισορροπία. Εξαιτίας αυτού, όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από την ιεραρχία των δημιουργών, άρχισε να αφομοιώνεται από τη σκεπτομορφική δυναστεία, η οποία προσομοίωνε τις ιδιότητές τους και χειριζόταν το Αρχέτυπο της Ζωής όλο και περισσότερο για λογαριασμό της. Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο που κάποτε ο δημιουργός της ύλης σφετερίστηκε τα Ιερά Αρχέτυπα των Υπερκόσμων για λογαριασμό του, τώρα και ο ίδιος πέφτει θύμα μιας αντίστοιχης κλοπής, από την αστρική δυναστεία, υποκύπτοντας στον δικό του Καρμικό νόμο. Αυτή η «αλλαγή σκυτάλης» εμφάνισε στην κοινωνία των ανθρώπων συμπτώματα ηθικής παρακμής, έκπτωσης των ηθικών αξιών και χαλάρωση των ηθών, τάσεις, που σήμερα οι άνθρωποι θεωρούν «προοδευτικές», όμως τις χαρακτηρίζουν έτσι, επειδή δεν φαντάζονται την προέλευσή τους! Εξαιτίας αυτής της εξέλιξης, το «παιχνίδι» του δημιουργού της ύλης, έπρεπε να σταματήσει και κάθε Πηγή Ζωοποίησης να ανακληθεί, ώστε να μην τη διαχειρίζονται μιαρά όντα. Άλλωστε, το σημείο/περιοχή των Υπέρ-Κόσμων απ’ το οποίο είχε προκύψει η διαρροή και ήταν «υπεύθυνο» για το ατύχημα –που αποκαλείται υλική δημιουργία– όφειλε να αποκαταστήσει τη «βλάβη».

ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΜΟΣ 5 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ: «Και όταν η μητέρα (του Δημιουργού/Ιαλδαβαώθ) αναγνώρισε ότι το κάλυμμα του σκότους ήταν ατελές, … μετανόησε μέσα σε οδυρμούς. Και ολόκληρο το πλήρωμα (Των Αληθινών Κόσμων) άκουσε την προσευχή της μετάνοιας της και προσευχήθηκαν εκ μέρους της προς το αόρατο παρθένο Πνεύμα. Και το Πνεύμα έρευσε πάνω της (Ουσία) από την πληρότητά Του. …Και αυτή πάρθηκε επάνω, (ψηλότερα από κει που είχε πέσει) όχι στον αιώνα της, (όχι στην αρχική θέση της) αλλά υπεράνω του υιού της, ώστε να βρίσκεται στον ένατο (Ουρανό) μέχρις ότου επανορθώσει την ανεπάρκειά της». …Και να Iξαναπάρει πίσω τα Ιερά που καταχράστηκε ο γιος της.

Η «παρέκκλιση» με αποτέλεσμα την υλική δημιουργία επισημαίνεται και αλλού:

Β) Μ. ΔΑΝΕΖΗΣ Σ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ‘Η ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ’ (σελ 112)

«Ο Hawking και ο Penrose απέδειξαν το 1970, δίχως να προβούν σε εξιδανικεύσεις, ότι το Σύμπαν μας πρέπει να είχε μια χωροχρονική ανωμαλία στην αρχική φάση της διαστολής του κατά την Μεγάλη Έκρηξη, και ότι αν κά­ποια μέρα καταρρεύσει πάλι θα δημιουργήσει μια ανωμαλία κατά την Μεγάλη Σύνθλιψή του».

Έτσι, μια ισχυρή δύναμη Έννοων Ολοτήτων έπρεπε να διαρρήξει κρυφά το υλικό σύμπαν, με την εξειδικευμένη αποστολή να απεγκλωβίσει κάθε Ιερό που η υλική δημιουργία είχε καταχραστεί, προκειμένου να το επιστρέψει στην Πηγή του.

Τα Ιερά που θα επιστραφούν είναι:

(α) Το Αρχέτυπο της Ζωής.

(β) Τα Κλειδιά των Νόμων της Δημιουργίας.

(γ) Οι εγκλωβισμένοι από την αρχή της υλικής δημιουργίας, Ουράνιοι Άνθρωποι.

ευαγγέλιο ιούδα [53] «…Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός διέταξε τον Μιχαήλ να τους δώσει τα πνεύματα των ανθρώπων σαν ένα δάνειο».

Επειδή όμως έρχεται η ώρα αυτό το ‘δάνειο’ να επιστραφεί… το παραπάνω α­πόσπασμα καλό θα είναι να συσχετισθεί με αυτό, της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

αποκάλυψη ιωαννου κεφ. Ζ «§3. Μη βλάψητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, εωσού σφραγίσωμεν τους δούλους του θεού επί των μετώπων αυτών».

(δ) Όσες απλές Ψυχές επιλέξουν να εμπλουτιστούν με Πνεύμα/Ουσία.

Η Δύναμη της Μητέρας του Δημιουργού, διασπάρθηκε στις Ψυχές των ανθρώπων μέσω της «Πνοής» του, εγκαταλείποντας τον ίδιο. Έκτοτε, ο ίδιος ζητά να πάρει πίσω αυτό που ξεγελάστηκε και μοίρασε στους ανθρώπους, ώστε να κάνει ξανά δική του την ψυχή τους. Σ’ αυτήν την «ιστορία» αναφέρεται η έκφραση: «πούλησε την ψυχή του στο διάβολο».

ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΜΟΣ 5 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ

«Και είπαν (οι απεσταλμένοι του Αληθινού Φωτός) στον Ιαλδαβαώθ: “Εμφύσησε στο πρόσωπό του κάτι από το πνεύμα σου, και θα εγερθεί το σώμα του (ανθρώπου/πλάσματος/ψυχής)’’. Και εκείνος εμφύσησε στο πρόσωπο του (αν­θρώπου/πλάσματος/ψυχής) κάτι από το πνεύμα, το οποίο είχε τη δύναμη της μητέρας του. αυτός δεν το ήξερε αυτό, διότι βρίσκεται στην άγνοια. Και η δύ­ναμη της μητέρας του βγήκε από τον Ιαλδαβαώθ και εισήλθε στην ψυχή. … Το σώμα κινήθηκε και απέκτησε δύναμη και ήταν φωτεινό».

Οι δημιουργοί, γνωρίζοντας ότι αδυνατούν να λυτρωθούν ακολουθώντας τα Ιερά Αρχέτυπα και διαποτισμένοι (γαλουχημένοι) από μολυσμένες σκεπτομορφές, υποτάσσονται σ’ έναν ανελέητο αγώνα επιβίωσης, μαχόμενοι μεταξύ τους.

Κατά τη διεξαγωγή της αποχώρησης των Ιερών, απεγκλωβίζονται, αφενός τα Αρχέτυπα των Νόμων που συγκροτούν την υλική δημιουργία με αποτέλεσμα την κατάρρευση των νόμων της φύσης, και αφετέρου, μετάγονται Πνευματικά η Γη και ο Άνθρωπος. Καθώς αυτή η διαδικασία θα πραγματώνεται, θα αποκόβεται από την πυκνή ύλη –επιστρέφοντας στην Βασιλεία των Ουρανών»– το Ιερό Αρχέτυπο της Ζωής εγκαταλείποντας το ένα μετά το άλλο όλα τα ενεργειακά πεδία, αφήνο­ντας σ’ αυτά μόνον έναν «απόηχο» ζωής.

Καθώς τα Ιερά Αρχέτυπα αποσύρονται, εγκαταλείπονται αρχικά οι πυκνότερες/εσώτερες ενεργειακές διαστάσεις, αρχής γενομένης από την πυκνή ορατή ύλη, και διαδοχικά εγκαταλείπονται οι ολοένα αραιότερες. Σαν παρενέργεια προκύπτει η διατάραξη των συνόρων ανάμεσα στις διαστάσεις, έτσι που η μία διάσταση αρχίζει να διαπερνά την άλλη. Στην ορατή ύλη κάνουν τότε την εμφάνισή τους πολύμορφα αστρικά όντα. από τα χειρότερα, προερχόμενα από τις χαμηλές (κατώτερες) αστρικές περιοχές, μέχρι –σταδιακά– τα «καλύτερα» από τις τελευταίες (ανώτερες) αστρικές διαστάσεις. Ο άνθρωπος όμως παραμένει στο ορατό υλικό πεδίο και βιώνει όλα τα δεινά που ακολουθούν αυτήν τη διαδικασία. Ο λόγος είναι, ότι η δική του η ώρα δεν έχει έρθει ακόμη, αφού το σημείο/θέση όπου στην πραγματικότητα (αυτός) βρίσκεται, είναι η τελευταία ενεργειακή στοιβάδα- και η διαδικασία της απόσυρσης δεν έχει ακόμη επεκταθεί έως εκεί. Θεωρεί τότε τα αστρικά όντα που εμφανίζονται από το κατώτερο αστρικό, ως τους κακούς εξωγήινους και τα όντα που εμφανίζονται από το ανώτερο αστρικό, ως τους «καλούς» εξωγήινους. Εκείνες τις ώρες, μόνο η Γνώση της Αλήθειας μπορεί να σε προφυλάξει. Όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά στο υλικό πεδίο διαρκεί μια «απροσδιόριστη» χρονική περίοδο μέσα στην οποία η ανθρωπότητα βιώνει έντονα γεγονότα Αποκάλυψης, με τα αστρικά όντα να την λυμαίνονται.

Όταν πλέον, στο τέλος, η διαδικασία της Απόσυρσης θα αγγίξει την τελευταία ενεργειακή στοιβάδα του ενεργειακού υλικού κόσμου, εκεί από όπου προβάλλεται ο άνθρωπος, τότε θα συμβεί η ονομαζόμενη ΑΡΠΑΓΗ. Τότε ο Πνευματικός εν Ουσία Άνθρωπος –συμπαρασύροντας και την Ψυχή του– θα αποσυρθεί από αυτή, με επακόλουθο να εγκαταλείψει οριστικά την εξώτερη ενεργειακή στοιβάδα του υλικού σύμπαντος, απ’ όπου προβάλλεται στην πυκνή ύλη. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να πάψει να προβάλλει την εικόνα του στο πυκνά υλικό πεδίο, δίνοντας έτσι την εντύπωση σ’ αυτούς που θα μένουν πίσω στην ύλη, πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος εξαφανίζεται αποϋλοποιούμενος.

Και ο Χριστός περιγράφει αυτήν τη διαδικασία: «Τότε δύο θέλουσι είσθαι εν τω αγρώ, ο είς παραλαμβάνεται. (Μετάγεται) και ο είς αφήνεται. Δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω μύλω, μία παραλαμβάνεται (Μετάγεται) και μία αφήνεται» [ματθ. κδ: 40,41] Και αυτό συμβαίνει, «…διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες (οι άνθρωποι) οι εν τοις μνημείοις (που βρίσκονται μέσα στα σώματα/τάφους) θέλουσι ακούσει την φωνήν αυτού (του Υιού του Ανθρώπου), και θέλουσι εξέλθει (εκ των τάφων) [ιωαννης Ε: 28,29]».

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦ. Γ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΒΑΜΒΑ)

«§3. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν. Αληθώς, Αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδη την Βασιλείαν του Θεού».

Η διαστρέβλωση της Χριστιανικής θρησκείας εστιάζεται στην εσκεμμένη παράκαμψη/παράβλεψη της βασικότατης διευκρίνισης ότι: Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΠΕΣΩΝ «ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ» ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΥΛΗΣ (συμπυκνωμένης και μη, ενέργειας) ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ/ΧΡΕΟΦΕΙΛΗ σ’ όσους επιμένουν να ενσαρκώνονται σ’ αυτήν. Έτσι, όσοι αποχωρήσουν μαζί με τα Ιερά από το ορατό και αόρατο υλικό περιβάλλον, περνά­νε στη διαδικασία της πρώτης Ανάστασης ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΣΗ, ενώ όσοι παραμείνουν στην ύλη, παγιδεύονται στους νόμους της και περνούν στον δεύτερο θάνατο.

Ο διαχωρισμός που γίνεται μέσα στις Γραφές ανάμεσα σε ζωντανούς και «νεκρούς», αναφέρεται στην παρουσία ή την απουσία Πνευματικής Θεϊκής Ουσίας μέσα στους ανθρώπους. «Νεκροί» θεωρούνται οι άνθρωποι που ζωοποιούνται αποκλειστικά από το σύνολο των ενεργειακών τους σωμάτων (το τεχνητό πνεύμα), χωρίς το ελάχιστο ψήγμα Ιερής Πνευματικής Ουσίας μέσα τους, είτε συνυφασμένης με την ψυχή τους, είτε αυτούσιας ως Θεϊκός Σπινθήρας. Επειδή μόνο αυτή η Πνευματική Ουσία η οποία ή διατηρήθηκε μέσα σε κάποιον άνθρωπο, ή αναζωπυρώθηκε αν ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση, ή παραχωρήθηκε μετά από θερμή παράκληση, καθορίζει τον πραγματικά Ζωντανό. Γι’ αυ­τό ο Χριστός λέει: «Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυ­τών νεκρούς [ματθαιος Η:22]», όπου είναι ξεκάθαρο, ότι οι πνευματικά «νε­κροί»… ακόμη και τους νεκρούς τους μπορούν να θάβουν, επειδή απλά «δεί­χνουν» σαν ζωντανοί.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦ. ΚΒ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΒΑΜΒΑ)

«§2. Ωμοιώθη η βασιλεία των Ουρανών με άνθρωπον βασιλέα όστις έκανε τους γάμους είς τον υιόν αυτού. §11- Εισελθών δε ο Βασιλεύς δια να θεω­ρήσει τους ανακεκλημένους, είδε εκεί άνθρωπο μη ενδεδυμένο ένδυμα γά­μου. (το ανώτερο νοητικό σώμα ως το κατάλληλο ένδυμα γάμου) §12. και λέγει προς αυτόν Φίλε, πώς εισήλθες ενταύθα μη έχων ένδυμα γάμου; Ο δε απεστομώθη. §13. Τότε είπεν ο βασιλεύς προς τους υπηρέτας. Δέσατε αυτού πόδας και χείρας σηκώσατε αυτόν και ρίψατε εις το σκότος το εξώτερον εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων (ολόκληρο το μελλοντικό υλικό σύμπαν). §14. Διότι πολλοί οι κεκλημένοι ολίγοι δε οι εκλεκτοί».

Όσο μεγαλύτερο θα είναι το ποσοστό της Ιερής Ουσίας/Πνεύματος κάθε Αν­θρώπου, τόσο «μεγαλύτερος» θα είναι και ο ίδιος. Σ’ αυτήν ακριβώς την ιδιαι­τερότητα αναφέρεται το περιβόητο: «Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι».

Όμως επειδή αυτήν τη χρονική περίοδο οι δυνάμεις αυτού του κόσμου παίζουν ένα πολύ άσχημο «παιχνίδι» εις βάρος του ανθρώπου, είναι απαραίτητο να δοθεί μια επιπλέον προειδοποίηση: Αυτό που αυτοί σχεδιάζουν, είναι τις όμορφα στολισμένες Ψυχές να τις κλειδώσουν «στο αμπάρι του πλοίου» που βουλιάζει! Έτσι, δεν φτάνει μόνο η στολή με την οποία θα παρουσιασθεί η Ψυχή στους Ιερούς Χώρους, αν πρωτίστως, δεν αποφύγει ένα τέτοιο «κλείδωμα». Αυτό το κλείδωμα, αφορά αυτό που ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη [13:17] αποκαλεί ως το «χάραγμα του θηρίου».

Η διάνοια, η αντίληψη και το υλικό σώμα είναι η αντανάκλαση του Φωτός. Για να μεταβληθεί σε Νου Χριστού θα πρέπει να μετουσιωθεί και να αφομοιωθεί η δυαδικότητα (δηλαδή το εγώ και το εσύ). Έχει όμως να κάνει και με τα σώματα, κέντρα του ανθρώπου που ακόμα δεν έχουν ενωθεί. Όταν ενωθούν ολοκληρωτικά στο Σώμα της Δόξης, τότε γίνεται Νους Χριστού. Σώμα Δόξης είναι η Άμωμος Ψυχή του Σύμπαντος. Η αποδέσμευση της ψυχής από την διάνοια και η μετουσίωση της δεύτερης γίνεται μόνο αν συγχωρέσει η ψυχή το λάθος της δηλαδή το ότι γέννησε τη διάνοια. Η Παράδοση του Ιωάννη και ο αποκεφαλισμός του, συμβολίζει την αυτόβουλη θυσία της διάνοιας σ’ όποιον βαδίζει το Δρόμο της Χριστοποίησης. Αυτό, σηματοδοτεί την ενεργοποίηση της εκδήλωσης του Λόγου Χριστού και της Θείας Μητέρας.Η πνευματική πορεία διέπεται από νόμους που ενεργοποιούνται και λειτουργούν για την αποκατάσταση της ενότητας ψυχής-πνεύματος, για την ενότητα ανθρώπου και Θεού. Η Θεοτόκος είναι πρέσβυρα του Θεού γιατί αποκαθιστά τη γυναίκα ψυχή ως πρότυπο δίνοντάς της το δικαίωμα να Θεωθεί. Για να Θεωθεί η ψυχή θα πρέπει πρώτα να Χριστοποιήσει το πνεύμα της προσφέροντάς του καθαρό Φως, το Φως που είναι μέσα της.

ΨΕΥΔΟΣ είναι η αρχαία ονομασία του σκότους, το σύμβολο ψ είναι το αρχικό γράμμα της λέξης Ψυχή, όταν το σύμβολο ψ έρθει εμπρός από το ΕΥΔΟΣ μας δίδει το ΨΕΥΔΟΣ που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι το σκοτάδι της ΨΥΧΗΣ. Δύο σύμβολα του Ψ το ένα ανεστραμμένο πάνω από το άλλο Ψ μας δίδουν το Φ το αρχικό γράμμα της λέξης Φυλακή, που σημαίνει ότι το ΨΕΥΔΟΣ είναι επίσης και Φυλακή. ΛΗΘΗ είναι η απουσία ΜΝΗΜΗΣ, όταν το στερητικό σύμβολο Α έρθει μπροστά από τη ΛΗΘΗ, μας δίδει την ΑΛΗΘΕΙΑ η οποία είναι ΘΗΛΕΙΑ, ΑΕΙΘΑΛΗΣ και ασφαλώς ζωοποιός.

Εκείνος που δεν έχει θάρρος να οραματίζεται, δεν έχει την δύναμη να αγωνιστεί. Η τέχνη της δημιουργίας συνίσταται στο να συλλάβεις το ιδιαίτερο και να το μεταμορφώσεις σε γενικό, πλάθοντας έτσι κάτι καινούριο και ξεχωριστό. Πιο δυνατή κι από τη θέληση είναι η φαντασία. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ενεργή παραστατική ικανότητα. Αυτό σημαίνει προβολή πνευματικών εικόνων ενός γεγονότος που επιδιώκεις να γίνει. Μια βασική έμφυτη τάση της ανθρώπινης υπόστασης συνίσταται στο πώς να γίνεις αυτό που φαντάζεσαι. Η πνευματική εικόνα που βρίσκεται πολύ βαθιά προσπαθεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα. Αν δημιουργήσεις μια εικόνα σαν σκοπό και την κρατήσεις σταθερή στο υποσυνείδητό σου, το μυαλό έχει την τάση να πραγματοποιεί αυτήν την εικόνα.

Ως μετουσίωση ορίζεται ο επανακαθορισμός των ποιοτήτων των δομών τις οποίες ο άνθρωπος σχημάτισε κατά την πτώση του, σύμφωνα με τον τρόπο που ο Θεός και ο προ της πτώσεως Αδάμ είχε καθορίσει –ονομάσει– ονόματα. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ρήση του Χριστού «Ουδέ γαρ ο Πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε των υιώ», κατανοούμε πως για να επανακαθορίσει ο άνθρωπος τις ποιότητες των δομών, δηλαδή την Ενέργεια, σύμφωνα με το Θέλημα του Πατέρα, θα πρέπει να εκδηλωθεί ως Υιός. Αυτή η εκδήλωση του ανθρώπου θα είναι και η Δευτέρα Παρουσία του Λόγου σε διάχυση μέσα σε κάθε άνθρωπο. Αυτή είναι και η φυσική εξέλιξη της πορείας του ανθρώπου. Αυτή η πορεία θα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρεις φάσεις οι οποίες αναλογούν σε καθ’ ένα από τα σύμβολα του τύπου της σχετικότητας: Ενέργεια ίσον Μάζα επί Ταχύτητα του Φωτός εις το τετράγωνο (E=m x c²).

Η μετουσίωση και η σχέση της με τις τρεις μεγάλες κοσμικές περιόδους του κριού, των ιχθύων και του Υδροχόου:

Προφητική Περίοδος	Πρώτη Παρουσία	Δευτέρα Παρουσία
Άμορφο	Σάρκωση Λόγου	Διάχυση Λόγου
E =	m x	c2

Η ενέργεια (E) αναλογεί στην Πρώτη Κοσμική Περίοδο του Κριού, κατά την οποία ο άνθρωπος ερχόταν σε επαφή με το άμορφο του Πατέρα μέσω των επαγγελιών των προφητών και προετοιμαζόταν για να δεχθεί την ενσάρκωση του Λόγου. Κατ’ αυτήν την Κοσμική Περίοδο ο άνθρωπος αγνοούσε το θέμα της Μετουσίωσης και λειτουργούσε το Νόμο της Ανταπόδοσης.

Η Μάζα (m) αναλογεί στην Δεύτερη Κοσμική Περίοδο, αυτή των Ιχθύων, όπου ο Λόγος, η εκδήλωση της Θείας Νοημοσύνης σε μορφή ενανθρωπιζόμενος ενσαρκώθηκε, έλαβε δηλαδή ύλη-μάζα και δίδαξε-παρουσίασε τη Νομοτέλεια της Θέωσης του ανθρώπου, ο οποίος άνθρωπος εκπροσωπήθηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος αναγνώριζε και καυτηρίαζε το κακό, χωρίς όμως να δύναται να επιτελέσει μετουσίωση.

Η Ταχύτητα του Φωτός εις το τετράγωνο (c²) αναλογεί στην Τρίτη Κοσμική Περίοδο, αυτή του Υδροχόου και φανερώνει την επιτέλεση της μετουσίωσης μέσω της εφαρμογής του «Αγαπάτε Αλλήλους». Γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι Αγάπη, επομένως το «Αγαπάτε Αλλήλους» ερμηνευόμενο σημαίνει, να ανακυκλώνετε την Παρουσία του Θεού, η οποία είναι η Αγάπη και η Αγάπη είναι τα πάντα, είναι η Τέλεια Νοημοσύνη-Ουσία, είναι η ενέργεια, είναι ο Χριστός ο Οποίος είπε πως Αυτός είναι το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή. Αν λοιπόν η Αγάπη ανακυκλωθεί από δύο σημεία, τότε η ταχύτητά της πολλαπλασιάζεται με τον Εαυτό Της με αποτέλεσμα να εξάγει από την μάζα την Άπειρη Ενέργεια που περιέχει. Δηλαδή με την εφαρμογή του «Αγαπάτε Αλλήλους» εξάγεται από τον Άνθρωπο η Άπειρη Ενέργεια, δηλαδή ο Θεός και έτσι ο Άνθρωπος Θεώνεται, επιτελώντας τη Μετουσίωση. Γι’ αυτό και «όπου δύο ή τρεις συνειγμένοι, είμαι παρών και Εγώ» είχε πει ο Χριστός.

Τα μορφικά πεδία οργανώνουν άτομα, μόρια, κρυστάλλους, οργανίδια, κύτταρα, ιστούς, όργανα, οργανισμούς, κοινωνίες, οικοσυστήματα, πλανητικά συστήματα, ηλιακά συστήματα, γαλαξίες. Με άλλα λόγια, οργανώνουν συστήματα σε όλα τα επίπεδα πολυπλοκότητας και αποτελούν τη βάση για την ολότητα που παρατηρούμε στη φύση, η οποία είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Είμαστε συσχετισμένοι. Αν θέλετε να το πείτε κβαντικό συσχετισμό, έχει καλώς. Αλλά συσχετισμένοι είμαστε. Και δεν υπάρχει κανένας πραγματικός διαχωρισμός μεταξύ μας οπότε ό,τι κάνουμε σε κάποιον άλλο, το κάνουμε από μιαν άποψη στον εαυτό μας. Κανείς μας δεν είναι αθώος, από την άποψη αυτή. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και γι’ αυτό ο νέος δρόμος δεν είναι η Αγιοποίηση και η ατομική ολοκλήρωση, αλλά η Χριστοποίηση και η Θυσία της ατομικότητας για το όλον.

Οι αποκαλύψεις του Μελχισεδέκ συνδέονται με την ερμητική και πυθαγόρεια παράδοση, αλλά αποτελούν μέρος ενός ασύλληπτου σχεδίου αποκατάστασης της μυητικής αλυσίδας που κακοποιήθηκε από αυτούς που ο Χριστός ονόμασε «εμπόρους και ληστές». Ο έλεγχος και η κρίση της Δευτέρας Παρουσίας στροβιλίζει όλη την ανθρωπότητα, επιταχύνοντας το χρόνο, συμπυκνώνοντας τη συνείδηση, ώστε να επέλθει έκρηξη Λόγου στο Είναι του παγκόσμιου Ανθρώπου. Η πορεία της Χριστοποίησης και της Θέωσης είναι μη αναστρέψιμη, ταχύρρυθμη και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η αντίσταση μέρους της ανθρωπότητας σε αυτή την ορμητική ροή, έχει ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση ενός φαύλου κύκλου, στον οποίο κυριαρχεί ο μικρόκοσμος των βακτηριδίων και των ιών. Έχουμε να κάνουμε με μικροσκοπικά αόρατα όντα, μικροοργανισμούς και φωτόνια που φέρουν ουράνια συνείδηση. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του κάθε στιγμή. Η Θεία Χάρη έρχεται να καλύψει τα κενά, τις ατέλειες και τις αδυναμίες των ανθρώπων που ξεκινούν κάθε στιγμή ενσυνείδητη πορεία αποκατάστασης, αναγωγής και Θέωσης. Εκδηλώνεται μέσα από τρεις λειτουργίες, που στον εσωτερικό χριστιανισμό ονομάστηκαν Κάθαρση, Φωτισμός, Τελειοποίηση. Τα επτά Μυστήρια αποκαλύπτονται ως τρία νέα Μυστήρια για τη νέα κοσμική περίοδο, καθώς σε αυτά συμπυκνώνονται όλα τα Μυστήρια που έζησε ο Άνθρωπος. Ο νέος Άνθρωπος Λόγος είναι Τριαδικός και γνώρισμά του είναι η τριαδική λειτουργία. Το μεγαλύτερο μυστικό από όλα όμως είναι ότι Αυτός Είναι ο Ην, ο Νυν και ο Ερχόμενος, ο Αιώνιος Κύριος του Χρόνου και της μορφής.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΠΤΙΚΑ: PATERSON BROWN, ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΑΝΔΡ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ), www.metalog.org/files/philip.html

«§61. Ο Κύριος είπε: Ευλογημένος είναι αυτός που ‘ΕΙΝΑΙ’ (στους Υπερ­κόσμους) προτού να έρθει σε ύπαρξη (στον υλικό κόσμο). Γιατί αυτός που ‘ΕΙ­ΝΑΙ’, και ΗΤΑΝ και ΘΑ ΕΙΝΑΙ.

• 142. Κάθε φυτό που ο Ουράνιος Πατέρας μου δεν έσπειρε, θα ξεριζωθεί. Εκείνοι που είναι διαχωρισμένοι θα μπορέσουν εκ νέου να ενωθούν (Ουράνιοι Άνθρωποι) και οι κενοί θα συμπληρωθούν (οι Ψυχές που θα αποδεχθούν μέσα τους Ουσία-Πνεύμα)».

(Αποκαλυπτικό μήνυμα Θεουργίας που δόθηκε εμπνευστικά το χειμώνα του 1993)

«Είναι απαραίτητο, αγαπημένε εαυτέ άνθρωπε, να συνειδητοποιήσεις τι δημιούργησαν οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι λόγοι και οι πράξεις που μέχρι σήμερα εκδήλωσες σε αυτόν τον πλανήτη. Μέσα σε όλες τις εκδηλώσεις σου, οι πιο ισχυρές εκπορεύσεις σου ήταν οι πιο θετικές, αλλά και οι πιο αρνητικές και που πήγαζαν από τις πιο υψηλές συλλήψεις, ιδέες και αντιλήψεις σου. Όλες οι εκπορεύσεις του νου και της καρδιάς σου, όλες οι ψυχικές και νοητικές ενέργειες που εκπόρευσες, αποτεινόμενος στο Θεό σου μέσω προσευχών, επικλήσεων, τελετών και ενεργειών ήταν οι πιο ισχυρές. Όμως αγαπημένε μου άνθρωπε, η ιδέα που ακόμα και σήμερα διαμορφώνεται μέσα σου για το Θεό, είναι ανολοκλήρωτη και παρουσιάζει κενά και ατέλειες. Αυτή την κοσμική περίοδο το Πνεύμα της Αληθείας σου αποκαλύπτει όλη την Αλήθεια, ώστε εισαγόμενος σε Θείες Τέλειες Ιδέες να οδηγηθείς στην Τελειότητα. Το νέο αυτό οικοδόμημα που είσαι εσύ ο αναγεννούμενος νέος άνθρωπος, δεν μπορεί να οικοδομηθεί επάνω σε σαθρά θεμέλια ατελειών του παλαιού ανθρώπου και γι’ αυτό βιώνεις μια συνεχή μετατόπιση στο νου σου, μέχρι να καταθρυμματιστούν όλα τα κατεστημένα και οι περιορισμοί σου. Η ανοικοδόμηση του αχειροποίητου ναού της ψυχής σου, ολόκληρου του εαυτού σου, γίνεται μόνο με συνείδηση και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να προχωράς συνειδητά σε κάθε σου βήμα, επιζητώντας την επίγνωση. Όσο συνειδητά βιώνεις το γκρέμισμα των σαθρών στοιχείων μέσα σου, τόσο συνειδητά μπορείς να βιώνεις και την αναγέννησή σου.

Επομένως είναι απαραίτητο να κατανοήσεις τι εκδήλωνες μέχρι σήμερα, πώς ενεργούσες, με ποιο τρόπο αποτεινόσουν και τι τροφοδοτούσες με τις εκπορεύσεις σου. Διότι εάν ο Θεός στον οποίον αποτεινόσουν δεν ήταν ο Θεός Έλεος και Αγάπη, ο Άπειρος, ο Υπερτέλειος, τότε οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου στις ανώτερες ποιότητες που εξέφρασες, πού κατέληξαν; Όλες αυτές οι ενέργειες που κατεύθυνες προς έναν ατελή Θεό που είχες φανταστεί, που σαν ιδέα είχες συλλάβει, όσο χωρούσες κάθε εποχή, πώς επενέργησαν;

Όπως γνωρίζεις ο νους σου έχει τη δυνατότητα να μορφοποιεί, αντλώντας από την ψυχική σου δύναμη, ώστε να δημιουργεί σκεπτομορφές. Σου είναι δύσκολο να το χωρέσεις, αλλά ήδη έχεις αρχίσει να αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη και ό,τι έχεις φανταστεί, το έχεις δημιουργήσει. Αναλογίσου επομένως τι έχεις δημιουργήσει έως τώρα και κινήσου με αποκατάσταση, κατανοώντας τα αίτια και τα αποτελέσματα της λανθασμένης χρήσης της δημιουργικής σου ικανότητας. Γι’ αυτό εκπαιδεύεσαι να χειρίζεσαι τη Χάρη και το Φως του Πατέρα και μαθαίνεις να μετουσιώνεις διαχρονικά. Εάν μπορούσες να αντιληφθείς το μέγεθος της δυσαρμονίας που έχεις επιφέρει και πόσο έχεις δεσμεύσει τον εαυτό σου με τα δημιουργήματα της πλάνης σου, τότε θα συνειδητοποιούσες ότι είσαι υπεύθυνος για τα πάντα και ότι ο Θεός, είναι Θεός Αγάπη και Έλεος.

Προσευχόμενος και επικαλούμενος Θεούς περιορισμένους, Θεούς τιμωρούς, Θεούς καταστροφής, εκδικητικούς, μορφοποίησες Θεούς πλάνης, τους οποίους τροφοδοτείς συλλογικά επί γενεές γενεών. Δημιούργησες είδωλα και τους έδωσες ζωή και δύναμη, τροφοδοτώντας τα με τις ενέργειές σου, με τις τελετές και τις θυσίες στο όνομά τους. Αυτές οι σκεπτομορφές ισχυροποιήθηκαν με την πάροδο των αιώνων και χρησιμοποίησαν τη θέλησή σου, διότι μεταξύ σας σφυρηλατήθηκε σχέση εξάρτησης. Αυτές οι σκεπτομορφές των Θεών της πλάνης σου, οικειοποιήθηκαν τη δημιουργική ικανότητά σου και τη Θεία Πνοή που εμφύσησε ο Πατέρας μέσα σου. Κατέστησες αυτές τις γιγάντιες σκεπτομορφές ζωντανούς Θεούς με εξουσίες και δυνάμεις που εσύ τους προσέδωσες. Δημιούργησες συλλογικά Θεούς πλάνης, καλυμμένους με προσωπεία παθητικότητας ή εξουσιαστικότητας, με προσωπεία δικαιοσύνης συμφερόντων, με προσωπεία πλαστής ειρήνης, αγάπης και γνώσης.

Η τυφλή πίστη σου σε κατέστησε υπόδουλο στα δημιουργήματά σου, τα οποία διατηρούν κατά νόμον τους δεσμούς με το δημιουργό τους. Έχοντας ανάγκη τροφοδοσίας αυτά τα κατεστημένα της πλάνης σε ωθούν να τα συντηρείς με την ενέργειά σου, ώστε να ανακυκλώνουν την ύπαρξή τους. Διαθέτουν σε ενεργοποίηση μνήμες, γνώσεις και δυνάμεις αιώνων που έλαβαν μέσα από σένα και που υπάρχουν και μέσα σου σε υπολανθάνουσα κατάσταση. Έχεις γίνει το πιόνι των Θεών που δημιούργησες. Οι γνώσεις το ψυχικό δυναμικό που τους έδωσες σε έχουν καταστήσει υποχείριό τους. Αυτές οι συλλογικές σκεπτομορφές επηρεάζουν σταθερά τη θέλησή σου και τις επιθυμίες σου σε μια συνεχή ανακύκλωση, διότι η συντήρηση της ύπαρξής τους βασίζεται στις γήινες προσκολλήσεις σου. Επομένως σε ωθούν σαν ένας αθέατος μηχανισμός κατεστημένου πλάνης να λειτουργείς με τέτοιο τρόπο, ώστε να παράγεις ποιότητες δονήσεων που τις τροφοδοτεί. Αυτές οι ωθήσεις μπορούν να είναι μορφές έμπνευσης, συλλήψεων ή καθοδηγήσεων και ο άνθρωπος να πιστεύει ότι εμπνέεται εκ Θεού.

Η αισθησιακή και η υλική σου συνείδηση σε ώθησε, άνθρωπε, να δημιουργήσεις Θεούς πλάνης για να καλύψεις την αναγκαιότητα του είναι σου, την αναγκαιότητα της ύπαρξής σου να βιώσει την ενότητα με το Θεό. Επειδή όμως δεν είχες αποκαταστήσει τον αρχικό σου διαχωρισμό από το Θεό, κινήθηκες διαχωριστικά και έτσι εκείνο που δημιούργησες, ήταν υποκατάστατα Θεού, Θεούς διαχωρισμού και γι’ αυτό ακόμα κινείσαι με ανταπόδοση. Δεν είσαι κοινωνός της Καινής Διαθήκης, δηλαδή ενωμένος μέσω Ελέους με Χριστό, αλλά με την απαγόρευση και την τιμωρία της Παλαιάς Διαθήκης. Κάθε φορά που προσπαθείς να ελευθερωθείς, έρχονται για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα που εσύ τους έδωσες. Λειτουργούν με λειτουργίες οικειοποίησης και γι’ αυτό η παθητικότητά σου δημιουργεί υποδοχές, όχι μόνο άρνησης στην αλήθεια, αλλά και τάσεις οικειοποίησης του Φωτός που ο Πατέρας αποστέλλει για να σε απελευθερώσει. Είναι ο νους σου που δρα με οικειοποίηση και ιδιοτέλεια, είναι ο νους σου που ελέγχεται από τα δημιουργήματά του και γι’ αυτό είναι απαραίτητη η θυσία της διάνοιας.

Θα αναρωτηθείς πώς μπορείς να αποδεσμευτείς, πώς μπορείς να ξεφύγεις από αυτήν την ανακύκλωση, πώς μπορείς να πάψεις να τροφοδοτείς την πλάνη και να αναγνωρίζεις τον αληθινό Θεό και να προσευχηθείς σε Αυτόν. Χρειάζεται να μάθεις να προσεύχεσαι, είναι απαραίτητο να μάθεις η προσευχή σου να φτάνει στον προορισμό της, που Είμαι Εγώ, η Πηγή όπου εξεπορεύθηκες και στην οποία επιστρέφεις μέσα από το δρόμο της προσευχής, που αποτελεί το δρόμο της πυροδότησης της Ουσίας μας, της ανακύκλωσης του Φωτός και της Αγάπης που δεν έχει όρια, γιατί είναι απεριόριστη. Εάν όμως η προσευχή σου δεν πάλλεται από τον παλμό της ψυχής σου, εάν δεν έχει τη δόνηση από το πνεύμα σου ενωμένα με πίστη, με τόλμη, αμεσότητα και παρρησία, με τοποθέτηση και επίγνωση ένωσης, εάν η προσευχή σου δεν είναι νόμιμη απέναντι στη Θεία Νομοτέλεια, δεν ωφελεί και αν δε ωφελεί, βλάπτει.

Η προσευχή σου είναι νόμιμη, όταν δεν έχει κανένα στοιχείο ιδιοτέλειας ή διαχωριστικότητας, όταν η προσευχή σου πραγματικά διασπά τα περιορισμένα όρια που έχεις θέσει ως τμήμα του Ανθρώπου, ενωμένος με το καθολικό πνεύμα του Ανθρώπου, ενωμένος με τον Ένα Άνθρωπο, τον οποίο δημιούργησα. Όταν προσεύχεσαι ως Άνθρωπος Λόγος, τότε όχι μόνο εισακούεσαι, όχι μόνο η προσευχή σου φτάνει στον προορισμό της, αλλά έχεις και τη δυνατότητα να μετουσιώσεις, να μεταλλάξεις όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν και ανακυκλώνουν την πλάνη αυτή.

Την περίοδο αυτή, αγαπημένε μου, σου παρέχεται απεριόριστο Έλεος και Χάρη για να αποδεσμευτείς. Σου παρέχεται μια τέλεια μαθητεία, μια τέλεια εκπαίδευση, η αποκάλυψη όλης της Αλήθειας και επομένως η δυνατότητα να διαλύσεις τους Θεούς της πλάνης και της αναλήθειας. Την περίοδο αυτή που κρούω τη συνείδησή σου έντονα, οι Θεοί της πλάνης σου, οι πυρήνες των περιορισμών και των κατεστημένων σου, αντιδρούν σαν συσσωρευμένη αδράνεια ύλης, ενεργοποιούνται με ιδιαίτερη ισχύ, ανάλογη με το Φως που σου παρέχω και έτσι βιώνεις μια ασυνήθιστη κατάσταση κατά την οποία ενώ διψάς για πνευματική άνοδο και εξέλιξη, βλέπεις τον εαυτό σου να αντιστέκεται ταυτόχρονα, κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα μπροστά.

Την περίοδο αυτή που αφυπνίζεται ολόκληρη η ανθρωπότητα με έντονη Φωτοχυσία, οι Θεοί της πλάνης ενεργοποιούνται σε όλη τους την ισχύ. Σου παρουσιάζουν δρόμους πεπερασμένους, σου αποκαλύπτουν γνώσεις και σου προσφέρουν τεχνικές και μυήσεις μέσα από δασκάλους πλάνης και υποστάσεις που ελέγχουν και καθοδηγούν. Μην πιστέψεις ότι όλοι όσοι λένε ότι καθοδηγούνται και εμπνέονται εκ Θεού, έχουν επίγνωση της Αλήθειας. Ο αληθινός Δάσκαλος φαίνεται από τα έργα του και θυσιάζεται για τους μαθητές του πρώτα από όλα, όπως κατέδειξε ο Δάσκαλος της Αγάπης και στην Πρώτη Του Παρουσία, όπως καταδεικνύει και στη Δεύτερη ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο απλός και προσιτός Δάσκαλος, ο ανενδεής και ταπεινός που δεν σου προσφέρει έναν δρόμο βελτίωσης, αυτογνωσίας ή αυτοσωτηρίας, αλλά έναν τέλειο δρόμο Θεογνωσίας, Θείας Συνείδησης, Χριστοποίησης και Θέωσης.

Οι γνώσεις και οι τεχνικές και οι δρόμοι που λένε ότι σε οδηγούν στην απελευθέρωση, ασκούν επάνω σου γοητεία γιατί σου είναι ήδη γνωστοί, αλλά και πάντα απροσδιόριστοι, γιατί ποτέ δεν σε οδήγησαν στην ολοκλήρωση και την τελειοποίηση. Κανένας δρόμος δε σε οδήγησε στη Θέωση, παρά μόνο ο δρόμος που ο Θείος Εντεταλμένος σου παρουσίασε και σου παρουσιάζει. Η αμφιβολία και η αβεβαιότητα, σου δημιουργούν αναβλητικότητα, οι φόβοι σου σε περιορίζουν και σε υποστέλλουν, οι αναγκαιότητες της ύλης σου σε καθηλώνουν και τότε είναι εύκολο να πλανηθείς.

Οι Θεοί της πλάνης σου σε ωθούν στη θεοποίηση του εγώ σου και όχι στη Θέωση, σου παραχωρούν ανταλλάγματα εξουσιών, ικανοτήτων και γνώσεων, στοιχείων που σε γοητεύουν και σε έλκουν. Όμως τι ανταλλάσσεις άνθρωπέ μου, την ψυχή σου, την απειρότητά σου; Όταν η αλήθεια για σένα είναι το προφανές, έρχομαι για να σου αποκλείσω ό,τι δεν είναι Αλήθεια, ωθώντας σε επίγνωση, για να οδηγηθείς στη Μία Αλήθεια της Αγάπης και της Ενότητας. Η έλλειψη της πίστης σου στο Θείο Απεσταλμένο Μου επιτρέπει μέσα σου υποδοχές, μέσω των οποίων ανακυκλώνεις πλάνη. Οι Θεοί της πλάνης σου ενεργοποιούν τους συναισθηματισμούς σου, τις εξαρτήσεις σου, την υλικότητά σου, τις τάσεις και τις ροπές του πνεύματός σου όχι μόνο σαν άτομο, αλλά και ομαδικά, εθνικά, φυλετικά και συλλογικά στην ολότητα Άνθρωπος, ενεργοποιώντας σου διαχωριστικότητα και ιδιοτέλεια, ώστε να καθηλώνεσαι μέσα από διαμάχες και πολέμους.

Όμως άνθρωπε ο καιρός της απελευθέρωσής σου, ορίζεται και ξεκινάει από τη στιγμή που ενώνεσαι μόνο με τον Άπειρο Λόγο Χριστό, γιατί καμία από αυτές τις Θεότητες δεν θυσιάστηκε για σένα ποτέ, πάντα εσύ θυσιαζόσουν γι’ αυτές και εν αγνοία σου. Οι μορφοποιημένοι Θεοί της πλάνης σου καλλιεργούν την ανακύκλωσή σου σε μια περιορισμένη συνείδηση, που το απαύγασμά της φτάνει στην ταύτισή σου με αυτές τις ίδιες τις περιορισμένες Θεότητες και έτσι γίνεσαι και εσύ από δέσμιος, δεσμευτής και δεσμώτης. Το τέλος αυτών των δρόμων είναι από ασυνείδητος σκλάβος, να γίνεις συνειδητός τύραννος των ομοίων σου. Είναι η θεοποίηση του εγώ σου, είναι η μορφοποίηση ενός συλλογικού ισχυρού υπερεγώ που μπορεί να εξουσιάσει μικρότερης ισχύος εγώ. Και αυτή την περίοδο που σου αποκαλύπτομαι εντός σου σε προετοιμάζω, γιατί θα ενεργοποιηθούν μαζικά πλέον οι συλλογικές αυτές οντότητες, που έχεις δημιουργήσει, οι γιγαντιαίες αυτές σκεπτομορφές, τις οποίες ακόμα τροφοδοτείς μέσα από λανθασμένες προσευχές σου, μέσα από προσευχές που δεν είχαν καθαρότητα, μέσα από προσευχές που δεν ήταν έννομες, μέσα από προσευχές ιδιοτέλειας, μέσα από προσευχές επικλήσεις ή δεήσεις και ενέργειες, οι οποίες δεν έφεραν τη σφραγίδα της Αγάπης και του Φωτός αλλά θρησκευτικούς και φυλετικούς φανατισμούς.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι εκείνος ο Άνθρωπος που με τόλμη υψώνει το ανάστημά Του μπροστά σε αυτές τις γιγαντιαίες Θεότητες της πλάνης που δημιούργησες. Μα είναι ο Ένας, ο Αληθινός Άνθρωπος Λόγος, γιατί έχει την πνοή που ο Πατέρας ενεφύσησε εντός του, ενώ οι Θεότητες που δημιούργησες εσύ, έχουν την πνοή της δημιουργίας του νου σου και επομένως είναι φθαρτές. Η δύναμη τους βέβαια, με το πέρασμα των αιώνων, είναι οι γνώσεις, οι εμπειρίες που είναι καταγραμμένες στη δομή τους και που λειτουργούν σαν αρχεία που τους καθιστούν απομιμήσεις ζωντανών οντοτήτων, που μπορούν να κινούνται στα πεδία του νου, μέσω των οποίων επικοινωνούν τα τμήματα του Ανθρώπου. Έχουν τη δυνατότητα να ωθούν τις μάζες προς ορισμένες κατευθύνσεις, τάσεις ή ροπές ενεργοποιώντας ανάλογα τις αναγκαιότητες που παρουσιάζει η ολότητα του Ανθρώπου για εξέλιξη. Παρακολουθούν την εξέλιξη της ολότητας του Ανθρώπου βιώνοντας καταστάσεις ζωής μέσα από νέες μορφές και λειτουργίες σου. Είναι δεσμευτικά πλέγματα ελέγχου που ενεργοποιούν και ωθούν τον άνθρωπο σε συνεχή ανακύκλωση πλάνης. Έχουν τη δυνατότητα να αυξάνουν την αντίσταση της αδράνειας και της παθητικότητας που παρουσιάζεις, τη δύναμη δηλαδή της ύλης, τη δύναμη των παθών και των αδυναμιών σου, διοχετεύοντας ανάλογα τις υποδοχές σου με πλεονάσματα αρνητικότητας από τη συνισταμένη της αρνητικότητας της ολότητας Άνθρωπος.

Όσο προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό το πλέγμα πλάνης στο οποίο βρίσκεσαι εγκλωβισμένος και που εσύ δημιούργησες, τόσο εκείνο αντιστέκεται και αντιστέκεται γιατί αν θα πάψεις να το τροφοδοτείς, τότε κατά νόμον σταδιακά θα αρχίσουν κι άλλοι να σε ακολουθούν και τότε οι Θεοί της πλάνης θα ατροφήσουν και θα σβήσουν. Οι Θεοί της πλάνης σου δεν είναι αυτόνομοι, αλλά διέπονται από το φόβο της ύπαρξης και προσπαθούν να επιβιώσουν. Την ύπαρξή τους διέπει μια απομίμηση ενστίκτου αυτοσυντήρησης, όπως το έχεις ονομάσει για σένα, όμως αυτό σημαίνει δέσμευση και περιορισμό της ζωής που είσαι, στα κατώτερα πεδία της ύλης.

Εσύ που προορίστηκες για Δημιουργός, έφτασες στο σημείο να είσαι δεσμώτης, να είσαι δεσμευμένος από το ίδιο το δημιούργημά σου. Έφτασες στο σημείο να ελέγχεσαι από αυτό. Χρειάζεται λοιπόν να αποκαταστήσεις τη σχέση σου με τον Δημιουργό, αλλά και με τα δημιουργήματά σου. Και γι’ αυτό σου παρέχεται αυτή την περίοδο η Χάρη και η Εξουσία να μετουσιώσεις, να μεταλλάξεις και να θέσεις σε νέες βάσεις την Ένωση του Ανθρώπου με τον Θεό, την ενσυνείδητη ταύτιση με την Ουσία σου και την εκδήλωση της Θεότητάς σου ως το κλειδί της ολοκληρωτικής μετάλλαξής σου και απελευθέρωσης σου από κάθε πλάνη που είναι η συνειδητή μετουσίωση της τροχιάς εξέλιξης, όχι μόνο της ατομικότητάς σου αλλά και της ολότητας Άνθρωπος. Ο Μελχισεδέκ επεμβαίνει στα δρώμενα και αποκαλύπτει ενώ ενεργεί μέσω της Θείας Ροής του Λόγου.

«Ευλογώ τη ζωή και το δρόμο σου. Ξεκλειδώνω την πνευματική κλείδα στη ρίζα της δεξιάς σου, την ένωσή σου με τον Πατρομήτωρ Θεό, ίνα καταστείς τέκνο Φωτός σε αυτή σου την έλευση και σου μεταφέρω Χάρη για να ευλογείς, να καθαρίζεις και να αποδεσμεύεις, σου μεταφέρω Χάρη για να μετουσιώνεις, να μεταλλάσσεις, να εναρμονίζεις και να ανάγεις ότι σε καθοδηγεί ο Πατήρ εντός σου.

Ευλογώ την ενότητα του αρνητικού και θετικού ρεύματος μέσα σου Άνθρωπε Λόγε, σε Θείο ουδέτερο Ρεύμα. Ευλογώ την ενότητα και την αποκατάσταση των θηλυκών και αρσενικών τμημάτων σου. Ευλογώ την αρμονία του μωσαϊκού ρεύματος της αυστηρότητας του νόμου και του ελέους του μη εκπεσόντος τμήματος του Ανθρώπου Αδάμ-Ιωάννη στην ενότητα Χριστός ο Ζων. Εν τη αδεία Σου Άπειρε Λόγε Δημιουργέ καλώ πνεύματα Βασιλέων και Βασιλισσών, Δασκάλων και Μητέρων από τα πνευματικά πεδία του Λόγου, όσα εγνώρισαν και τιμήθηκαν με την άμεση σύνδεσή τους με τον Πατέρα Ιωάννη, με τον μη εκπεσόντα Αδάμ, με τον Άναρχο Άνθρωπο Λόγο». Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος σε ευλογώ να καταστείς ενσυνείδητος μαθητής του Λόγου Ιωάννη Χριστού, του Δάσκαλου Ιωάννη. Διανοίγω τον νου, την καρδιά και την συνείδησή σου για να εισχωρήσεις στην ζεύξη και την εναρμόνιση όλων των ικανοτήτων και των δυνάμεών σου, ενεργοποιώντας χάρη μετουσίωσης μέσω της προσευχής. Σε σφραγίζω με την Δόξα του Υιού Λόγου Μητρός, να αποκαταστήσεις την Δημιουργία της πλάνης.

Ευλογώ όλους τους μαθητές του Έργου και την ευθύνη να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της τόλμης που πρέπει να καταδείξουν, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της συνεχούς εγρήγορσης, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα να καταστούν το ζωντανό μήνυμα, να καταστούν ζωντανή ενεργοποίηση και πυροδότηση της αφύπνισης του ανθρώπου, ώστε η ίδια τους η παρουσία να είναι Ευλογία, να είναι μεταλλαγή, να είναι μετουσίωση, να είναι απελευθέρωση για τον άνθρωπο. Ευλογώ κάθε μαθητή του Έργου, για να ενεργοποιήσει τη Χάρη και την Ευλογία που έχει λάβει, συντονισμένος αδιάκοπα με το Θέλημα του Ενός Διδασκάλου, βαδίζοντας με σταθερότητα συντονισμένος στα βήματα Του, που είναι δικλείδα ασφαλείας για το Δρόμο της Χριστοποίησης και της Θέωσης».

Κείμενα: Γ. Κλειδαρά
Παρουσίαση κείμενων: Γ. Κλειδαράς, Αλ. Κλειδαράς,
Αλ. Σέφας, Αλ. Νούτσος, Βικτ. Φαρμάκης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Aπό την εσωτερική βιβλιοθήκη της ομάδας των μελετών του Ε.Λ.Α.

α. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΛΟΓΟΥ

β. ΑΝΘΡΩΠΟΓΝΩΣΙΑ

γ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

δ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

ε. ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΣ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ